انواع نیمکت ها

نیمکتهای بدون پشتی
در تکمیل فضاهای معماری ساخت عمومیت بیشتری دارند.اکثر نشستگاهها اهداف زیبایی شناسی و تزئینی دارند و کمتر به راحتی انها فکر شده است .نزدیک کردن انها به اجزای تندیس وار در محوطه های مورد نظر طراحان عرف رایج است .بدین ترتیب اغلب این وسایل از مصالح بنایی و ساختمانی نظیر سیمان سنگ واجر همانند عمارت های پیرامونشان ساخته میشوند.این اجزا با محیط اطراف هماهنگی نسبی خوبی دارند ودر برابر تخریب گران هم مقاومند.

نیمکتهای با پشتی
پراستفاده ترین و راحت ترین نیمکتها انهایی هستند که از پشتی و جا دستی برخوردارند و فرمی راحت و مطابق با بدن دارند این گونه نشستگاهها افراد را به تامل  در نشستن و سپری کردن اوقات با آسودگی خاطر در محیط شهری تشویق میکنند.

نيمکتهای ميز شکل

در محیطهای باز و میدانی شکل، نیمکتهایی که پشتی و دسته دارند ممکن است مناسب نباشند چون روی به یک سو دارند. یک نیمکت کوتاه و پهن ، تقریباً چهار گوش در چنین مواردی مناسب تر هستند، چون مردم می توانند روی آن روزنامه خود را گسترده و بخوانند و یا افراد در هر گوشه آن که بخواهند بنشینند و بدین ترتیب نمای مورد علاقه خود را انتخاب کنند

صندليهای ديواری

می توان دیوارها را با فرو رفتگی هایی جهت نشستن طراحی کرد این نشست گاهها می توانند در امتداد دیوار به صورت سکو و یا نیمکت هایی مجزا باشند.
تک صندلیهایی را نیز می توان روی دیوارهای حائل کوتاه سوار کرد.

تا آنجا که ممکن می باشد، نیمکت را می بایست در محلی که از عوامل جوی بخصوص باد بر حذر باشد قرار داد.
نظم و ترتیب نیمکتها می بایست منطقی بوده و باید از پراکندگی آنها جلوگیری نمود تا باعث آن نشود که صرفاً محل عبور و مرور را مسدود و یا شلوغ نمایند.
تعدادی از نیمکتها و صندلی ها را در سایه و تعدادی را در افتاب قرار میدهند.
موقعیت نیمکتها و صندلی ها باید به گونه ای باشد که استفاده کننده بیش از انکه مردم و ترددشان را نظاره کند طبیعت و منظر اطراف را مشاهده کند.