چراغ راهنمایی و رانندگی

چراغ راهنمایی و رانندگی به منظور منظم کردن و کنترل ترافیک نصب می شود. رانندگان موظف به رعایت فرمانهای چراغ ها می باشند. این فرمانها در واقع چراغهای رنگی هستند که در یک ردیف قرار داشته و به ترتیب روشن و خاموش می شوند.

مفهوم رنگهای چراغها به این شرح است:

چراغ قرمز: به معنی توقف می باشد. زمانی که چراغ قرمز است باید پشت خط عابر پیاده یا خط ایست توقف نمایید. در صورت نبودن خط ایست در فاصله 5 متری چراغ راهنمایی و رانندگی بایستید  و تا روشن شدن چراغ سبز و تخلیه تقاطع از وسایل نقلیه منتظر بمانید.

چراغ زرد: چراغ زرد به معنی هشدار برای تغییر رنگ چراغ از سبز به قرمز می باشد. اگر چراغ زرد است و شما به تقاطع نزدیک می شوید، از سرعت خود بکاهید تا بتوانید به آرامی در پشت خط توقف بایستید. در صورت ورود قبلی به تقاطع به حرکت خود ادامه داده و با رعایت مقررات و حق تقدم عبور از تقاطع یا گذرگاه عبور کنید.

چراغ سبز: زمانی که چراغ سبز است شما می توانید به مسیر خود ادامه داده از تقاطع گذر کنید. در هنگام عبور از تقاطع مراقب خودروهایی که از چراغ راهنمایی و رانندگی اطاعت نکرده و وارد تقاطع شده اند باشید. بسیاری از تصادفات خطرناک توسط وسایل نقلیه ای که از چراغ قرمز عبور می کنند رخ می دهد. همچنین مراقب عابرین پیاده که ممکن است در حال عبور از تقاطع باشند، باشید.

چراغ چشمک زن زرد: در تقاطع ها نشان دهنده این است که می توانید با احتیاط و سرعت کم از تقاطع عبور کنید. در این حالت مراقب عبور عابرین پیاده نیز باشید.

چراغ چشمک زن قرمز: در صورت برخورد با این چراغ باید قبل از خط ایست توقف نموده و پس از اطمینان از نبودن خطر تصادف و رعایت حق تقدم عبور، حرکت و عبور نمایید.

منبع: کتاب آیین نامه، 1399