مناسب سازی مبلمان های شهری متناسب با نیازهای معلولان و جانبازان

شهر یک اثر هنری بزرگ است که آفرینندگانی به وسعت خود و به تعداد جمعیتش دارد. هدف غایی یک شهر ایجاد محیطی خلاق و پرورنده، برای مردمی است که در آن زندگی می کنند. چنین محیطی با گوناگونی بسیارف آزادی انتخاب به افراد می دهد و زمینه ی خلاقیت آنان را فراهم می آورد. فضای شهر حداکثر ارتباط را با مردم و زیست گاه پیرامونشان برقرار می سازد و امکانات مناسب برای در اختیار گذاردن تمام اینها در دست دارد.  در فضای میان ساختمان ها و بناها، عناصر مکملی نیاز است تا زندگی شهری را سامان بخشد. تجهیزاتی که همچون اثاث یک خانه، امکان زندگی را در فضای محصور میان سنگ و بتن و شیشه فراهم آورد. این اجزا جریان حرکت، سکون، تفریح و اضطراب را در شهر تنظیم می کنند و به آن روح می بخشند. تجهیزات یا مبلمان شهری، خیابانی یا فضای باز اصظلاحات رایج این تسهیلات و امکانات هستند. یکی از مهم ترین مشکلات فضاهای شهری کشور، نامناسب بودن فضاهای آنها در ارتباط با اشخاص معلول می باشد. این مهم هم در حوزه ی کالبدی و هم در حوزه ی رفتاری قابل ملاحظه است. اولی ناشی از نتایج برنامه ریزی شهری غیرصحیح و اقدامات عملی شهرسازانه و دومی پیامد رفتار اجتماعی- فرهنگی ناشی از آن است. آن بخش از جامعه که به سبب ناتوانی جسمی- حرکتی عملا از استفاده از فضاهای شهری محروم شده است. علت را نه در معلول بودن شهر که در معلول بودن خویش جستجو می کند و خود را از نزدیک شدن به فضاهای شهری باز می دارد. آنچه در در دانش برنامه ریزی شهری برای فضاهای شهری باز می دارد. آن چه در دانش برنامه ریزی شهری برای فضاهای شهری ارزش می باشد، نقش اجتماعی و تعاملی است که این فضا در زندگی جمعی شهروندان ایفا می کند. تامین شرایط زندگی از مهم ترین عوامل جذب معلولان در جامعه بشمار می رود. این مهم تنها از طریق مناسب سازی فضاهای شهری و به ویزه مبلمان آن امکان پذیر است.

محمدرضا ملکی، محمد شوهانی